26 augustus tot 29 augustus

Hoi iedereen, de stal is eindelijk afgeraakt na wat vertraging omdat de geitenjongen materiaal heeft weggedaan. Het heeft dus wat meer tijd gekost dan voorzien maar het resultaat mag er zijn. De geiten gaan er veel plezier aan hebben, dat waren ook de woorden van de leerkrachten nadat we foto's va  de stal hadden doorgestuurt. Ze zullen volgens ons dus wel tevreden zijn. Nu hebben we genoeg stalletjes gebouwd voor een jaar. Het hooistalletje hebben we ook wat aangepast omdat de geiten teveel van het hooi konden snoepen.

Met het geitje waarvan de moeder geen melk geeft gaat alles nog goed. Het is nog altijd even vrolijk en actief en vooral vaak koppig als we het met de spuit eten geven. Dit geitje ziet er sterk uit dus het zal het ook wel halen als ze het blijven eten geven als we weg zijn. Voorlopig staan Debbie en ik 's nachts nog op om het eten te geven. Het geitje zit overdag bij de andere geiten in de weide maar 's avo ds gaan we het halen en slaapt het in zijn kartonnen doos met hooi in de gang van ons huisje. Het is echt wel een schatje. Het loopt constant achter ons aan in het huisje en het kent de spuit waar we de melk mee geven al heel goed. Als het zo door gaat wordt het een sterke geit.

Als we 's avonds niets te doen hebben gaan we vaak de dierenarts nog eens een bezoekje brengen. Het zijn echt hele goeie vrienden van ons geworden. Ik weet nu al dan we ze gaan missen, daarom dat we de laatste dagen gaan proberen om zeker nog wat tijd met hen door te brengen. We zijn de dierenarts heel dankbaar met de kansen die hij ons geeft om dingen en handelingen te leren die we in België als assistent niet mogen doen. Ook de andere dierenarts gaan we erg missen, deze is meer de lolbroek van de 2. De kindjes van de dierenarts zijn echt schatjes van kinderen maar soms zijn ze TE actief. We zijn met de dierenarts ook nog een ziek kalf gaan injecteren dat East Coast Fever heeft. Het kalf had wel heel warm n de lymfeknopen waren hard gezwollen, het zag er niet zo goed uit maar volgens de dierenarts komt alles goed.

We zijn donderdag naar een soort talentejacht gaan kijken in een café hier in Nkozi. Het is een café waar vooral studenten van de universiteit komen. Het was best wel een leuke avond op de talentenjacht. Zoals ik al eerder heb gezegt weten de Oegandezen wat ambianse maken is. Sommige van hen kunnen echt wel goed zingen, vooral een van de meisjes deed het echt heel goed. We vinden het spijtig dat we deze plek nu pas ontdekt hebben. Het was voor ons de eerste en meteen ook de laatste donderdag dat we naar de talentenjacht konden gaan kijken. Wat nu veel erger is dat is dat we ook zo laat pas ontdekken dat ze er ook pizza verkopen. Ik denk dat dit restaurant/café het modernste en gezelligste is van heel Nkozi.

Ondertussen zijn we ook nog de hoeven van alle gieten nog eens aan het controleren en aan het bijknippen zodat deze allemaal in orde zijn voor dat we terug naar huis vertrekken. 

We hebben ook aan een groep kinderen getoont hoe ze de hoeven moeten knippen en we hebben ze dit ook eens laten doen. Op deze manier weten we zeker dat de hoeven ook correct worden bijgeknipt als we weg zijn, als ze het niet vergeten... Dat weet je natuurlijk nooit zeker in Afrika. Als hier iets ZEKER in orde is dan moet je er niet van uitgaan dat dat ook zo is. Vaak gaat het dan nog wel mis. Afrikanen kunnen niet echt vooruit denken, ze zijn niet goed in plannen en in afspraken maken. Vaak als je een bestalling doet om iets te eten is er altijd wel iets gaan aan hetgeen dat ze brengen. Debbie heeft het geitenbestand ook bijna af, we hebben de jonge geitjes die al groot genoeg zijn voor een oormerk al een oormerk gegeven zodatcdeze geitjes ook al in het bestand kunnen.

Misschien willen degene die de vorige blog gelezen hebben ook wel weten hoe het gaat met het kleine jongetje van 2 jaar dat gebeten was door de hond met hondsdolheid. De vrouw was de dag voor de 2e behandeling het geld bij de dierenarts komen halen toen wij er ook zaten. Het was dus wel een beetje spannend afwachten of ze naar het ziekenhuis zou gaan met het geld maar het feit dat ze het kwam halen de dag ervoor om op deze manier de volgende dag heel vroeg in de morgend te vertrekken gaf ons wat meer vertrouwen. De dag van de behandeling kregenvwe van de dierenarts een foto doorgestuurd van het behandelbriefje van ee dokter. We hadden dus zekerheid dat ze met haar kindje naar het ziekenhuis isgegaan. De vrouw van de dierenarts neemt altijd een kopie van het behandelpapiertje. Ze regelt de zaken goed en volgt alles goed op voor ons. We zijn haar hier ook heel dankbaar voor. Als alles zo doorgaat komt alles dus goed met de jongen.

We hebben sinds vandaag ook een nieuwe huisgenoot. Ze hadden ons al eerder verteld dat er een Canadeese dokter bij ons in het huisje ging verblijven voor 2 weken maar de Canadees blijkt een Spanjaard te zijn. Het was zijn eerste avond hier en de man had duidelijk slaap nodig en hij had een fameuze cultuurshok. Morgen zal het al wel beter gaan, dat is normaal de eerste dag. Voor ons was het ook even slikken op onze eerste dag op Oegandeese grond.

Het zijn dus de laatste dagen hier en we gaan echt veel mensen hier missen maar daar proberen we nog even niet aan te denken. We willen nu vooral nog genieten van de momenten samen.

Byebye iedereen!