6 augustus tot 13 augustus

Hallo iedereen, alles gaat hier nog steeds goed. Ik ben wat later met de blog omdat het wat drukker was de laatste dagen. Ondertussen is kathleen terug naar Belgiė. Haar afscheidsfeest was wel de moeite. De Afrikanen weten wat dansen is, ookal lijkt het soms meer op een paringsdans. Hoe meer ze drinken hoe losser de handen worden. De muziek is hier echt wel zeer tof en ze komen je echt van je stoel sleuren om mee met hen te dansen. De drank was snel op maar des te beter want er sneuvelde veel glas naar maten ze meer dronken. Ze kuisen het dan wel niet op. Op vlak van properheid scoorde ons huisje de dag erna onder 0. De living en de wc en keuken waren nogal een ramp. Al een geluk had Kathleen een goed kuisteam voorzien, wij hebben alles kunnen opkuisen.

Er zijn ondertussen ook weer 2 jonge geitjes geboren. Deze 2 vindt ik de mooiste tot nu toe en ze lijken ons ook gezond en sterk. Veel geiten hier in Afrika sterven doordat het allemaal inteelt is. De mensen begrijpen hier niet goed dat het belangrijk is om in een kudde de bok ieder jaar te vervangen zosat hij niet met zijn eigen dochters kan paren. De jonge bokjes moeten ook weg of gecastreed worden om inteelt te vermijden. Voor de rest blijft het hier doorgaan met geiten injecteren tegen de diarree.

We hebben ook een bezoek gebracht aan de kindergevangenis. Het beeld wat we er van hadden was niet wat we te zien kregen en dat was maar goed ook... Er is al heel veel veranderd in de 7 jaar dat de mevrouw afkomstig uit Belgiė van de organisatie footstep met het project bezig is. Van de vroegere isoleercellen hebben ze clubhuizen gemaakt voor de kinderen. Er is nog maar 1 echte isoleercel over omdat dit moet van de overheid. De kinderen die nieuw binnenkomen zaten vroeger 6 weken naakt in de blackroom. Hier mochten ze ook niet uit en ze zaten er soms met honderden in. Nu krijgen ze als ze aankomen een broek en mogen ze 1 keer per week enkele uren uit de blackroom. Vroeger kregen ze 1 maïskolf per dag om te eten. Nu krijgen ze 3 keer per dag eten dat gemaakt wordt in de binnen of buitenkeuken. In de binnenkeuken/eetzaal lagen vroegerde uitwerpselen van de koeien bijna een halve meter hoog. De kinderen werken op het land voor hun eigen eten, hebben hun eigen koeien,... Hierdoor is er genoeg eten. De overheid geeft niets om de kinderen en geeft ze ook geen geld of eten. Veel kinderen komen er terecht door stiefmamma's die hun stiefkinderen komen droppen of gewoon ouders die hun kinderen en droppen omdat ze niet naar school willen gaan. Er zijn ook straatkinderen die de overheid er dropt. De mevrouw heeft er ook voor gezorgd dat de kinderen niet worden geslagen anders krijgen de medewerkers geen loon. Ze wil de kindergevangenis ook niet sluiten maar er een verbeteringskamp van maken. Door haar heeft iedereen een eigen matras en een eigen bed en muggennet. Soms mag ze kindere  meenemen naar haar tehuis van haar organisatie foodtstep. Ook toen wij er waren hebben we een meisje mogen meenemen dat er 4 maanden zat. Veel kinderen die je daar spreekt willen niet naar school omdat ze het een slechte school vonden, daardoor kwamen ze in de kindergevangenis terecht. De vrouw gaat iedere donderdag naar de kinderen om hen medische hulp en aandacht te geven om alles zo leefbaarder te maken.

We zijn samen met de dierenarts ook nog naar de motocros gaan kijken. Dit was voor de Oegandezen echt een spectacel. Het was best wel grappig de stuntjes en het racen van de motorijders. Onder hen waren ook kinderen die goed gas gaven met dr brommers. Het jongste ki dje dat met een brommer aan het rijden was dat was een meisje van 2 jaar oud!! Het was heel schattig als ze viel. Natuurlijk was het meisje aan een heel lage snelheid aan het rijden. Vooral de sprongetjes voor de motorijders vond ik leuk. Ik denk dat er wel een paar leuke foto's tussenzitten die ik op het moment van de sprong heb genomen. Het hoogtepunt was de ijzere ramp waar ze op reden en sprongen waardoor ze over een jeep sprongen. Het publiek ging uit zijn bol. Zelf de jongere kinderen van 8 en 9 reden soms met de grote brommers, maar de jump over de jeep hebben ze gelukkig niet gedaan.

We zijn ondertussen eens naar de mis van de universiteit geweest. Deze was wel veeel saaier dan de mis waar de kinderen van de schooltjes in zingen. De mis van de universiteit kan je vergelijken met die in Belgiė. De priester leest voor uit een boek, de kerk is bijna leeg en er wordt amper gezongen. Maar hoe langer de mis duurde hoe meer volk er binnenkwam. Im het begin was de kerk bijna leeg en op het einde was ze toch al goed gevuld. Het goede was wel dat deze mis niet zo lamg duurde dan de andere en dat ze later begon dus we hebben langer kunnen slapen.

Ondertussen hebben we ook de mogelijke oorzaak gevonden voor de iarree en de vroeggeboorten. Er staan namelijk verschillende giftige planten in de weide die hier voor kunnen zorgen. De dierenarts heeft geholpen met ze aan te duiden en te benoemen. We zijn nu aan het werken aan een powerpointpresentatie die we dan kunnen gebruiken om de kinderen hier de giftige planten te tonen en die voor de groep van volgend jaar kan dienen om de giftige planten te herkennen. De powerpoint is ondertussen af. Ik heb ook al aan enkele kinderen getoont welke planten de giftigeplanten zijn. We gaan ze zelf nog allemaal uitsteken met de schup want het sproeien heeft niet geholpen bij vele planten. Nu dat al enkele kinderen de planten kennen kunnen ze de giftige planten uittrekken als wij weg zijn. Het is de broeder de foto's van de planten aan alle kinderen laat zien zodat iedereen kan helpen met ze te verwijderen als de planten zouden terug uitkomen nadat we terug naar Belgiė vertrokken zijn.

Toen Jef naar de gorillas was hebben Debbie en ik samen met Antony nog eens een bezoekje gebracht aan de evenaar. Hij had deze winkeltjes nog nooit bezocht en het was voor hem dus ook een hele belefenis om dit allemaal eens te zien. Hij heeft samen met ons ook voor de eerste keer in zijn leven pizza gegeten. Voor ons zijn dit de normaalste dingen van de wereld en voor hun kan het zo speciaal zijn. Dit zijn toch wel dingen die je aan het denken zet. Over hoe goed wij het eigenlijn allemaal wel hebben. Veel mensen hier moeten zien gelukkig te worden met veel minder, en dat lukt ook. Dus ligt het misschien aan ons en hebben wij al die luxe en spullen misschien niet nodig om gelukkig te zijn? Daarna hebben we nog een uurtje hooi binnengehaald. Erna hebben we nog een bezoekje gebracht aan jhajha bobo. Hij ging ons een gratis pijp geven maar dat is wat tegengevallen. hij speelde wel weer muziek en vertelde weer enkele straffe verhalen. Hij vroeg wat we graag wilde in het leven dus ik zei een goei lief. Hij stuurde iemand naar buiten en enkele minuten na nog wat gezwans van jhajha bobo kwam de jongen terug met planten. Jhajhabobo zei dat ik na het douchen deze planten om me moest smeren en dat ik dan veel succes met de vrouwen ging hebben... Ik geloof er niet echt veel van maar het was wel lachentoen hij het vertelde. Na het bezoek aan jhajha bobo hebben Debbie, Antony en ik samen nog een film gekeken. Het was echt een heel toffe dag voor ons allemaal!!

We blijven ook nog bezig met de zieke geiten met diarree te behandelen en met de geiten te controleren op andere kwaaltjes. We hebben er ook al opnieuw een nieuw oormerk moeten geven omdat ze hun vorige zijn kwijtgespeeld.

Ondertussen hebben we ook al afscheid moeten nemen van anodie en zijn broer. Anodie is het schattige jongentje waar we vaak mee op de foto staan. Het is echt een varkentje maar echt wel een lief kindje dat altijd aangelopen komt als het ons ziet of begint te zwaaien. Hij weet ook al goed genoeg dat Debbie altijd snoepjes bijheeft. Waren hrt allemaal maar zo een schatjes als Anodie. De rest van de kindjes zijn ook wel geweldig lief maar er zijn toch wel altijd favorietjes.

We hebben ook nog materiaal gaan halen voor de geitenboy zodat we niet teveel olifantengras verspillen. We zijn ook opnieuw geiteneten gaan kopen voor de momenten dat de geiten minder eten hebben en vooral voor de jongere geiten. Het eten hebben we met de boddabodda naar hrt opslaghok laten brengen omdat het 120 kilo was is de man met zijn brommertje tot in de gang van de opslagplaat gereden, in afrika rijden ze gewoon het gebouw dus binnen. Voor we bij de leverancier van het geiteneten vertokken zagen we daar iemand vertrekken met 2 zakken van 100 kg op zijn brommertje. Hij kon amper vertrekken, rijden was niet simpel en een bocht nemen zag ik ook nirt goedkomen, maar hier is dat de normaalste zaak van de wereld. In de namiddag hadden we niet veel geplant buiten enkele kleine dingen bij de geiten maar we kregen opeens telefoon van de dierenarts om te vragen of we hem mee wilde gaan assisteren met zijn werk, we moesten kippen gaan injecteren. We zijn direct op zijn vraag ingegaan en daar hebben we geen spijt van gehad! Deb en ik zijn mee op de dierenarts zijn boddabodda gesprongen en dan zijn we naar de eerste boerderij vertrokken. Op deze boederij hebben we met ons drietjes 500 kippen geïnjecteerd! We moesten gewoon op een stoeltje zitten en de kippen injecteren, ze gaven de kippen gewoon in onze handen. Van zittend werk gesproken! We deden het volgens de dierenarts echt goed en eigenlijk was het op een mum van tijd gepiept. Na enkele kippen hadden we de techniek beet en konden de mensen die de kippen moesten vangen niet volgen. We waren proffesionals zei hij, waarschijnlijk omdat hij meer onze spuiten bijvulde en terwijl zijn volle spuit aan ons gaf en wij zo goed konden doorwerken. Het was echt een geweldige ervaring, zo iets leren we niet in ons school. Dit is de praktijk waar we echt dingen uit leren. We waren dan ook echt denkbaar dat hij ons had meegevraagd.  we zijn na de eerste boerderij nog naar enkele andere klanten van hem geweest om mecicijnen te verkopen. Adriane had die dag goed verdient en heeft ons s'avonds na het werkt getrakteerd op een paar pintjes en frietjes.

We zijn ook een dag naar massaka gegaan om de stad te bekijken en nog wat dingen te gaan kopen. Blijkbaar ben je nooit zeker dat a,s je iets regeld dat het ook echt in orde is. We hadden een chaffeur geregeld maar deeze was blijkbaar ziek en was ons ook vergeten dus heeft hij nog snel snel iemand anders gestuurd. In de supermarkten in deze grotere steden hebben ze meer dingen die ze in Nkozi niet hebben. We hebben in deze supermarkten choco en dergelijke kunnen kopen. Deze grotere winkelens zijn hier echt ideaal om wat inkopen te gaan doen. Daarna hebben we er gewoon nog wat winkeltjes bezocht. Toen we s'avonds terug kwamen zijn we nog een kijkje gaan nemen bij de geiten. Er was weer een kleintje gebore! Het was weer een heel mooi geitje.

We hebben ondertussen ook al afscheid genomen van antony. Hij is nu enkele weken terug naar zijn familie en daarna gaat hij verder studeren voor advocaat. Voor de rest hebben we alles al klaargemaakt voor onze trip en zijn we daarna nog naar de dierenarts gegaan om bij hem biggetjes te gaan injecteren. Van deze dingen word ik echt blij want dit is tenminste iets waar we van leren. De dierenarts probeert ons echt zoveel mogelijk verschillende dingen te leren. Het injecteren van de biggen hadden we nog nooit gedaan en was weer wat anders dan het injecteren van de kippen. Een varkentje injecteren in de nek, een varkentje injecteren in de bil... Onze dag kon niet beter. We vinden het super dat de dierenarts ons deze kansen geeft.

Het was weer een drukke periode dus, byebye iedereen. Tot de volgende.