15 juli tot 20 juli

Hallo iedereen, alles gaat hier nog heel goed. Het weer is hier bijna altijd super, we hebben tot nu toe nog maar 1 dag regen gehad. We zijn al meer en meer ingeburgerd. Het eten is hier ook lekker en je kan hier ook frietjes eten! De matoke is lekker als hij door de juiste mensen gemaakt is... Sommige is gewoon een smakeloze harde klonter, andere is om je vingers van af te likken.

Ik zal jullie proberen te schetsen wat we de afgelopen dagen gebeurt is. Eerst en vooral ELEKTRICITEIT. Het is er ongeveer de hele dag (de momenten dat je het niet echt nodig hebt), behalve 's avonds. Het dineren met kaarslicht is wel heel gezellig maar douchen in het donker is niet zo evident.

Nadat we volledig klaar waren met het afspannen van de nieuwe weide kwam broeder Herman ons vertellen dat we het poortje dat we geplaatst hadden moesten weghalen. Blijkbaar is deze kant van de weide niet zo veilig voor dieven. Nadat we dit gedaan hadden zijn ze begonnen aan het bouwen van een nieuw stalletje (foto's volgen nog). Dit stalletje hebben we gemaakt voor geiten in afzondering te zetten. We hebben het op ijzeren palen, een stukje van de grond gebouwd. De leerkrachten en de dierenarts vonden het knap werk en zouden willen dat we bij hun thuis ook zo een stalletje gaan bouwen ;) . Voor het materiaal moesten we met de boddabodda weer naar het naburige dorp rijden, om daar weer te gaan onderhandelen met de houtleverancier. Bij het terugkomen hadden we tof vervoer. We mochten meerijden vanachter in de laadruimte van de vrachtenwagen tussen het hout,

Als we 's avonds nog wat tijd over hebben gaan we soms mee voetballen met de kinderen (vooral Jef). We zijn ook al eens een avond met de boddabodda naar the hill gereden om daar naar de zonsondergang te gaan kijken. Dit gaan we zeker nog eens doen want het was echt prachtig. Het is merkwaardig hoe de zon in enkele minuten zo snel kan zakken. Het uitzicht op deze berg was echt fantastisch... Hadden we maar wat van deze mooie plekjes natuur in ons land.

Ondertussen hebben we ook al een geit moeten behandelen voor diarree, nu kan het beestje er weer helemaal tegen. Morgen komt die dierenarts langs om alle geiten hun inentingen te geven voor een bepaalde soort worm. De dierenarts is echt een geweldige man. Enkele dagen geleden heeft hij ons meegenomen naar een krokodillenkwekerij. Het was ongeloofelijk hoeveel krokodillen ze daar hadden. Ze verschilde van leeftijd, je had er van 1 jaar maar er zat ook een krokodil van 65 jaar. We hebben er 2 zelf mogen vasthouden. Voor Jef konden ze maar niet groot genoeg zijn. Dit was ook de eerste keer dat we met 3 op een boddabodda zaten. Jef en ik hebben onderweg dus nog een babbeltje kunnen doen. Het domein van de kwekerij was gelegen aan het victoriameer, dit gaf ons dan ook weer een prachtig uitzicht over het meer.

Op de terugweg van de krokodillenkwekerij naar huis zijn we even gestopt aan de evenaar. Hier hebben we een foto genomen samen met de dierenarts en hebben we al wat souveniers gekocht (ja zusje ge gaat blij zijn). Spijtig genoeg vonden we toen we terugkwamen een ziek geitje, we hebben de dierenarts nog gebeld en hij heeft nog een injectie gegeven maar toen hij er nog was is het geitje gestorven. Jef en ik hebben geholpen met de autopsie en daarna hebben we het geitje begraven. Dit was wel even en domper op de sfeer.

Ondertussen zijn we al bijna klaar met het in 2 delen van de grote weide en moeten we aan deze weide enkel nog een hogere draad zetten aan 1 kant en dan is dat ook weer klaar. Hiervoor moeten we nog wachten op materiaal. Bij het graven van een gat voor een paal in te plaatsen heb ik een jonge kleine slang opgegraven! De slang en Jef waren direct dikke vrienden ;). Tijdens het plaatsen van de eerste paal hoorde we en vreemd gemekker, een van onze plaatselijke vriendjes die ons aan het helpen was zei dat de geti ging werpen. Geitje nummer 6 is dus geboren en het is het mooiste tot nu toe. we konden onze nieuwe stal dus al goed gebruiken voor het jonge geitje.

Het taaltje dat ze hier spreken is niet altijd even simpel maar het lukt me toch al om sommige woorden te onthouden. We hebben hier ook al enkele goede vrienden gemaakt. Een van deze mensen in Antoni, een leerkracht in het schooltje. Hij is al eens voor ons komen koken, matoke met omelet. Hij kookt echt lekker en tijdens het eten heeft hij verteld over zijn leven. Over hoe zijn vader hard heeft gewerkt maar weinig geld had, over hoe hard hij dan zelf is gaan werker om toch geld te verzamelen om te kunnen studeren, over de tegenslagen en de kansen in het leven die hij niet heeft gekregen. Over hoe hij dan eindelijk les kon geven, maar de baas kan niet altijd tijdig of soms moeilijk betalen. Hij maakt daar geen probleem van en vindt dat normaal, hij zegt dat dat allemaal wel in orde komt met zijn loon. Hij zei: Broeder herman heeft zijn eigen problemen, hij is een oud en wijs man en weet wat hij moet doen. Het is ongeloofelijk hoeveel respect mensen hier hebben voor hun baas en voor elkaar. In ons land is dit veel anders... Antoni vindt het ook belangrijk dat hij met het weinige geld dat hij heeft zijn vrienden gelukkig kan maken. Ik vind zijn manier van denken zo mooi, hij is echt een goed iemand. Tijdens zijn verhaal waren we allemaal aandachtig aan het luisteren, het was echt ontroerend.

Dit is wat we de afgelopen dagen beleeft hebben. Ik zal proberen jullie op de hoogte te houden! byebye!